Posted in Մայրենի

Անխելք ձկնորսը

Լինում  է , չի  լինում  մի  ձկնորս  է  լինում։  Մի  օր նա գնում  է  ձկնորսության։ Ու ինքն իրեն ասում է,  թե  պետք է մի  մեծ  ձուկ  բռնի։ Սպասում  է  սպասում գետի ափին, տեսնում է հույս չկա, որոշում է նավակով գնալ գետի մեջտեղից կարթը գցել ու սպասել։ Բախտը բերում է, մի քանի փոքր ձուկ է բռնում։ Հանկարծ մի մեծ ձուկ է բռնում կարթը ու նրան քաշում դեպի գետը։ Նա չի կարողանում դիմանալ և գլխիվայր ընկնում է ջրի մեջ։ Գետը նրան քշում է նավակից  հեռու։ Նա վախենում է և անընդմեջ աղոթում է Աստծուն, որ իրեն օգնի։

Շուտով այդ կողմով մարդիկ են անցնում և առաջարկում են օգնել իրեն։ Սակայն նա մերժում է՝ ասելով, որ Աստված իրեն կօգնի։ Նա չի դադարում աղոթել։ Անցնում է որոշ ժամանակ, ուրիշ մարդիկ են հանդիպում իրեն, առաջարկում են օգնություն, բայց նա նորից մերժում է։ Այսպես շարունակ հրաժարվում է բոլորի օգնությունից՝ չհասկանալով, որ հենց Աստված էր այդ բոլոր մարդկանց ուղարկում իրեն օգնելու։ Հետո արդեն շատ ուշ է լինում, նա շատ դժվարությամբ հասնում է ափ ու փրկվում։

Posted in Մայրենի

ինչ կլին էր եթե

Ժամանակով Կատուն ճոն էր,
Շունն էլ գլխին գդակ չուներ,
Միայն, գիտեմ ոչ` որդիանց որդի,
Ճանկել էր մի գառան մորթի:

Եկավ մի օր, ձմեռվան մտին,
Կատվի կուշտը տարավ մորթին:

— Բարի աջողում, ուստա Փիսո,
Գլուխս մրսեց, ի սեր Աստծո,
Ա՛ռ էս մորթին ու ինձ համար

Մի գդակ կարի գլխիս հարմար:
Վարձիդ համար միամիտ մնա՛,
Համա-համա շատ չուշանա:

— Աչքիս վրա, քեռի Քուչի,
Մի գդակ ա, հո մի քուրք չի․

Քու թանկագին խաթեր համար
Ուրբաթ օրը համեցեք տար:
Փողի մասին ավելորդ ա,
Մեր մեջ խոսելն էլ ամոթ ա,
Ի՜նչ մեծ բան ա, տո՜, հե՛ր օրհնած,

Միա՜յն, միա՜յն մի գդակի վարձ:

Ուրբաթ օրը քեռի Քուչին`
Ուստից առաջ` բաց-բաց կուճին
Թափ-թափ տալով` ծանդր ու մեծ,
Ուստա Կատվի շեմքում կանգնեց.

— Ուստեն ո՞ւր ա… փափախս ո՞ւր ա…
— Մի քիչ կացի, հրես կերևա:

II

Ուստեն եկավ քուրքը հագին,
Շանը տեսավ, բեղի տակին
Իրեն-իրեն քիչ փնթփնթաց,

Ու մուշտարու վրա թնդաց.
— Ցուրտը տարա՞վ… վա՜հ, տնա՛շեն,
Չես թող անում մի շունչ քաշեն.
Հեշտ բան հո չի՞, հլա նոր եմ
Ցրցամ տվել, թե որ կարեմ:

— Դե հե՛ր օրհնած, էտե՛նց ասա,
Էդ բարկանալդ էլ ընչի՞ս ա:
Փող եմ տվել, վախտին կարի,
Թե չէ` ասա, էգուց արի:
Համ ասում ես, համ չես կարում,

Համ խոսում ես, վրես գոռում,
Հա՛մ, հա՛մ, հա՛մ, հա՛մ,
Քանի, ախպեր, գնամ ու գամ…
Ասավ Քուչին ու նեղացած
Վերադարձավ գլուխը բաց:

III

Մին էլ եկավ, դարձյալ չկար.
Էս անգամը դիպան իրար.
Էլ անպատիվ, անկարգ խոսքեր,
Էլ հին ու նո՜ր, էլ հերն ու մե՜ր,
Էլ գող Փիսո՜, էլ քաչալ Շո՜ւն…

Բանը հասավ դիվանբաշուն:
Շունը մինչև գնաց, եկավ,
Ուստա Կատուն կոտրն ընկավ,
Գլուխն առավ ու մի գիշեր
Հայդե՛, կորավ. էն կորչիլն էր․․․

IV

Էն օրվանից մինչև օրս էլ
Շունն էս բանը չի մոռացել,
Մտքում հլա դեռ պահում ա,
Որտեղ Կատվին պատահում ա,
Վեր ա թռչում, վրա վազում,

Իրեն մորթին ետ ա ուզում.
Իսկ սևերես Կատուն հանկարծ
Ետ ա դառնում ու բարկացած
Փշտացնում ա. մթամ նոր եմ
Ցրցամ տվել, թե որ կարեմ։

Շունը  ասում  է  թե որ,  սուտ է

մորթին  տվելեմ  ժամանակին  կարի,

կատուն  ասում  է մի  բարկացիր  Քեռի քաշին

ես  գիտեմ  որտեղից  ես  քո  գտակը կտամ ասում  է  կատուն  ու  շան  հետ  ճանապար  ընկնում։

Հասնում  են   մի  կոկորդիլոս  տեսնում Քեռի քաշին

բարկացած   ասում  կատվին  սա  ինչ  կոկորդիլոս  է

կատուն  ասում  սա  էլ  մեզ  պետք  է  կոկորդիլոսը

տալիս  է կատվի  խոստացած  գդակը և  շունն  ու  կատուն  ընկերացան։

 

 

Posted in Uncategorized

Քարի մասին

Օգտագործել է գիշերայինաստղազարդ երկինքպատկերելիս։ Եգիպտական դատավորներն իրենց վզին էին կրում այդ քարը ճշմարտություն մակագրությամբ։ Քարիերը կապ ունեն նաև աստվածների հետ։ Մեքսկայում ացտեկների Շիութեքուրշի աստծուն պատկերել են փիրուզե փետուրներով նրան համարելով փիրուզե տիրակալ։ Ացտւյնը զուգակցել են երկինքն ու երկիրը արևն ու կրակը միավորող փիրուզե օձին փիրուզը նաև Թսեփոնեյի յունոնայի քարն է։ Հին Հունաստեկներն այս քարին բնորոշ կապտականաչ գոանում լազուրիտը համարվել է սիրո խորհրդանշան աֆրոդիտեի քարը։

Posted in Մայրենի

Շունն ու կատուն

Ժամանակով Կատուն ճոն էր,
Շունն էլ գլխին գդակ չուներ,
Միայն, գիտեմ ոչ` որդիանց որդի,
Ճանկել էր մի գառան մորթի:

Եկավ մի օր, ձմեռվան մտին,
Կատվի կուշտը տարավ մորթին:

— Բարի աջողում, ուստա Փիսո,
Գլուխս մրսեց, ի սեր Աստծո,
Ա՛ռ էս մորթին ու ինձ համար

Մի գդակ կարի գլխիս հարմար:
Վարձիդ համար միամիտ մնա՛,
Համա-համա շատ չուշանա:

— Աչքիս վրա, քեռի Քուչի,
Մի գդակ ա, հո մի քուրք չի․

Քու թանկագին խաթեր համար
Ուրբաթ օրը համեցեք տար:
Փողի մասին ավելորդ ա,
Մեր մեջ խոսելն էլ ամոթ ա,
Ի՜նչ մեծ բան ա, տո՜, հե՛ր օրհնած,

Միա՜յն, միա՜յն մի գդակի վարձ:

Ուրբաթ օրը քեռի Քուչին`
Ուստից առաջ` բաց-բաց կուճին
Թափ-թափ տալով` ծանդր ու մեծ,
Ուստա Կատվի շեմքում կանգնեց.

— Ուստեն ո՞ւր ա… փափախս ո՞ւր ա…
— Մի քիչ կացի, հրես կերևա:

II

Ուստեն եկավ քուրքը հագին,
Շանը տեսավ, բեղի տակին
Իրեն-իրեն քիչ փնթփնթաց,

Ու մուշտարու վրա թնդաց.
— Ցուրտը տարա՞վ… վա՜հ, տնա՛շեն,
Չես թող անում մի շունչ քաշեն.
Հեշտ բան հո չի՞, հլա նոր եմ
Ցրցամ տվել, թե որ կարեմ:

— Դե հե՛ր օրհնած, էտե՛նց ասա,
Էդ բարկանալդ էլ ընչի՞ս ա:
Փող եմ տվել, վախտին կարի,
Թե չէ` ասա, էգուց արի:
Համ ասում ես, համ չես կարում,

Համ խոսում ես, վրես գոռում,
Հա՛մ, հա՛մ, հա՛մ, հա՛մ,
Քանի, ախպեր, գնամ ու գամ…
Ասավ Քուչին ու նեղացած
Վերադարձավ գլուխը բաց:

III

Մին էլ եկավ, դարձյալ չկար.
Էս անգամը դիպան իրար.
Էլ անպատիվ, անկարգ խոսքեր,
Էլ հին ու նո՜ր, էլ հերն ու մե՜ր,
Էլ գող Փիսո՜, էլ քաչալ Շո՜ւն…

Բանը հասավ դիվանբաշուն:
Շունը մինչև գնաց, եկավ,
Ուստա Կատուն կոտրն ընկավ,
Գլուխն առավ ու մի գիշեր
Հայդե՛, կորավ. էն կորչիլն էր․․․

IV

Էն օրվանից մինչև օրս էլ
Շունն էս բանը չի մոռացել,
Մտքում հլա դեռ պահում ա,
Որտեղ Կատվին պատահում ա,
Վեր ա թռչում, վրա վազում,

Իրեն մորթին ետ ա ուզում.
Իսկ սևերես Կատուն հանկարծ
Ետ ա դառնում ու բարկացած
Փշտացնում ա. մթամ նոր եմ
Ցրցամ տվել, թե որ կարեմ:

Հարցեր և առաջադրանքներ

1. Քանի՞ հերոս կա հեքիաթում: Թվարկի՛ր նրանց անունները:

Հեքիաթում կան  երեք հերոսներ՝ Շունը, Կատուն և դիվանբաշին։

2. Դուրս գրի՛ր ընդգծված բառերը և գրիր դրանց կամ հականիշները, կամ հոմանիշները:

Մրսել-դողալ

գդակ-գլխարկ

քուրք-մորթի

թանկագին-անգին

ծանդըր-թեթև

մեծ-փոքր

փափախ-գլխարկ

ցուրտ-սառնամանիք

բարկանալ-զայրանալ

խոսել-լռել

վերադառնալ-գալ

անպատիվ-անհարգանք

գնալ-հեռանալ

գիշեր-ցերեկ

կորել-անհետանալ

մոռանալ-հիշել

 

3. Անծանոթ բառերը բացատրի՛ր, օգտվի՛ր առցանց բառարանից:

Դիվանբաշի-Գլխավոր դատավոր

Քուրք-մուշտակ

Էգուց-վաղը

Հրես-հիմա

փափախ-մորթե գլխարկ

 

4. Նշի՛ր հեքիաթի ամենաուրախ հատվածը:

— Բարի աջողում, ուստա Փիսո,
Գլուխս մրսեց, ի սեր Աստծո,
Ա՛ռ էս մորթին ու ինձ համար

Մի գդակ կարի գլխիս հարմար:
Վարձիդ համար միամիտ մնա՛,
Համա-համա շատ չուշանա:

— Աչքիս վրա, քեռի Քուչի,
Մի գդակ ա, հո մի քուրք չի․

Քու թանկագին խաթեր համար
Ուրբաթ օրը համեցեք տար:
Փողի մասին ավելորդ ա,
Մեր մեջ խոսելն էլ ամոթ ա,
Ի՜նչ մեծ բան ա, տո՜, հե՛ր օրհնած,

Միա՜յն, միա՜յն մի գդակի վարձ:

5. Նշի՛ր հեքիաթի ամենատխուր հատվածը:

Մին էլ եկավ, դարձյալ չկար.
Էս անգամը դիպան իրար.
Էլ անպատիվ, անկարգ խոսքեր,
Էլ հին ու նո՜ր, էլ հերն ու մե՜ր,
Էլ գող Փիսո՜, էլ քաչալ Շո՜ւն…

Բանը հասավ դիվանբաշուն:
Շունը մինչև գնաց, եկավ,
Ուստա Կատուն կոտրն ընկավ,
Գլուխն առավ ու մի գիշեր
Հայդե՛, կորավ. էն կորչիլն էր․․․

6. Ինչպիսի՞ն է կատուն, բնութագրի՛ր նրան:

Կատուն խորամանկ և սուտասան էր։ Նա գողացել էր Շան գլխարկի մորթին և իրենով արել։ Նա նաև բարի չէր, քանի որ չխղճաց Շանը, ում խոսք էր տվել,որ գլխարկ կկարի, որովհետև Շունը մրսում էր ձմռանը, սակայն այդպես էլ չկատարեց իր խոստումը։

Posted in Անգլերեն

Homework

1․When  do  you  have  dinner?

I  have  dinner at  seven  o`clock.

2.When do  you go  to  bed?

I  go  to  bed at  10 o`lock.

3.When  do  you  get up?

I  get  up   at 8 o`clock.

4.When  do  you  go  to  school?

I  go  to  school  at  9 o`clock.

5.When  do  you  do  your  lessons?

I  do  my  lessons  at  3 o`clock.

Posted in Uncategorized

<> հեքիաթի շրջում

Մի  կին  է  լինում  նա  երեխա է  ունենում անունը  Հուռի։  Մի  շատ  աշխատասեր

երեխա։   Բայց  իր  մայրիկը  միշտ  ասում  էր  որ  առավոտից  իրիկուն    ան  գործ  նստած   է։   Մի  օր  էլ   աշխատասեր  Հուռին   գնում  է

հանդիպում  մի  տղայի  ու  ասում   էսել  ինձ  պետք  է  որ  կա։

Նշանվում  են,   օրերից  մի  օր  ամուսինը  ասում   ես  գնամ  բամբակը  ծախեմ  հարստանանք  իսկ  դուն Հուռի  գնա  առեվտրի։

Հուռին  գնում  է  անտառ,  և  երկու  արջ  տեսնում    ասում  որ  փողը  տամ  դուք  կգնաք   կառնեք   և  կբերեք  ինձ կտաք։   Արջերը

ասեցին  բեր   բեր,  Հուռին  ուրախացավ  և  փողը  տվեց  արջերին։

Մյուս  օրը      գալիս  է  տեսնում  որ   էտ  փողը  կորցրելեն  Հուռին

ասում  է  արջերին  դե  որ փողը կորցրելեք  պետք  է  հարսանիքի  գործերը  իմ  տեղը դուք անեք։   Հուռիի  ամուսինը  գալիս  է

արթեն

 

 

 

 

Posted in Uncategorized

Տերընդեզ

Հնում ծնողներն առաջնեկ տղա երեխային քառասուն օրականում տանում էին տաճար։ Հովսեփն ու Մարիամը մանուկ Հիսուսին նույնպես տանում են տաճար։ Սիմեոն անունով մի ազնիվ ու արդար մարդ, Հիսուսին տեսնելով, հասկանում է, որ նա փրկություն ու լույս կլինի մարդկանց համար և ընդառաջ է գալիս նրանց։ Այստեղից էլ առաջացել է Տյառնընդառաջը, և նվիրված է քառասնօրյա Հիսուսին տաճար բերելուն։ Այն շատ է սիրվելի դարձել բոլորի կողմից, քանի որ այդ տոնը նվիրված է Հիսուսին։

Posted in Անգլերեն

Homework

1Do  you  wash  your  hands  and  face?

Yes,  I  wash  my  hands and  face   every  morning?

2  Do  you have   breakfast  before   you   go  to  school?

Yes,  I  have  breakfast  before I go  to school?

3 Do  you  brush your  teeth?

Yes,  I  brush  my  teeth?

4  Do   you    come    home   at  2o`clock?

No,  I  don`t come home at 2 o`clock.

5  Do  you  go  to  school  every  day?

No,  I  don`t  go  to  school   every  day.