Լինում է չի լինում, մի դդում է լինում։ Մի օր դուրս է գալիս և հանդիպում է մի անխելք դդումի ու ասում․
-Ա՜յ դդում, իմ պայուսակը ձեր փողոցում եմ կորցրել ու եթե ես գիշերը գամ ու դու իմ պայուսակը գտած լինես,ես քեզ շատ գումար կտամ,- պատասխանեց դդումը։
-Լավ, փորձեմ գտնել,- համաձայնվում է դդումը և գնում իր գործերով։
Գիշերը վերադառնում է և հանդիպում դդումին։
-Գտե՞լ ես իմ պայուսակը դդում,- ասում է նա։
-Այո, գտել եմ, վերցրու։
Նա վերցնում է իր պայուսակը և ամբողջ գումարը, որը կար պայուսակում, նա տալիս է որպես շնորհակալություն։
Հետո նա գնում է տուն և ինքն իրեն մտածում․ <<Եթե պիտի ամբողջ գումարը տայի իրեն, ինչի՞ս էր պետք գտնել պայուսակս>>։
